Kweeperengelei

Een tijdje geleden vertelde ik dat ik van mijn schoonouders kweeperen heb gekregen. Nadat ik een aantal heb gestoofd, heb ik nog een grote zak vol gekregen. Deze keer heb ik er kweeperengelei en -jam van gemaakt. Er bestaat een hele site die gewijd is aan de kweepeer, dus ik heb daar op gekeken en ook verder gekeken naar het beste recept. Als ik iets voor het eerst maak, zoek ik meestal een aantal recepten op en dan pas ik die zo aan dat ze mij het meest aanspreken. Dat had ik hier misschien beter niet kunnen doen, het is niet helemaal goed gegaan. Maar ik heb alles kunnen redden, vandaar alsnog hier het recept!

Begin met het wassen van de kweeperen. Zorg ervoor dat je het donzige laagje er goed vanaf haalt, anders wordt je gelei troebel.

Snijd de kweeperen in kwarten. De klokhuizen moet je er gewoon in laten, daar zit veel smaak aan en pectine in.

Zet de kweeperen onder water. Er stond bij sommige recepten dat ze goed onder water moeten staan, maar aangezien ze drijven is dat wat lastig! Dus ik heb er gewoon ruim water bij gedaan.

Laat het lekker pruttelen. Bij het ene recept staat totdat ze bijna uit elkaar vallen, bij het andere 30 minuten tot anderhalf uur. Ik ben voor anderhalf uur gegaan.

Giet de boel af. Je moet niet aandrukken, dan kan het troebel worden. Volgens een recept kun je het trouwens het beste een dag laten staan. Daar was ik te ongeduldig voor.

Dit is wat je dan overhoudt! Je hebt ook nog de kweeperen zelf over, die moet je niet weggooien. Je kunt er carne de membrillo van maken of kweeperenjam.

Nu kun je per liter 500 gram suiker toevoegen, samen met pectine van Marmello, of geleisuiker. Ik bleek minder geleisuiker te hebben dan ik dacht, dus heb ongeveer de helft geleisuiker gebruikt en de helft gewone suiker. Daarna heb ik het flink laten koken, in de hoop dat het dan stevig genoeg zou worden. Dat werd het niet… Het was echt nog heel vloeibaar nadat ik het in jampotjes heb gegoten en heb laten afkoelen. De kleur is wel heel mooi rood geworden van de extra tijd op het vuur. De volgende dag heb ik dus alsnog pectine van Marmello gekocht (bij de eco-supermarkt, ook bij natuurwinkels te koop), de boel weer aan de kook gebracht en de pectine erbij gedaan. Uiteraard moesten m’n jampotjes ook weer gesteriliseerd worden, dus al met al was het een heel gedoe! Maar het resultaat mag er zijn:

Mooi he? Heel mooi rood geworden. De smaak is erg vergelijkbaar met de gestoofde kweeperen die ik eerder heb gemaakt: een kruidige stoofpeertjes-smaak, en deze jam is ook lekker zoet. Missie geslaagd!

Voor het hele recept stap voor stap kun je het beste naar de site van Okke gaan, aangezien ik niet echt een voorbeeld was deze keer!